Kaleminin önünde her zaman saygı ile eğildiğim büyük üstad Abdurrahim Karakoç hocamın Mihriban şiirine naziredir....


Ne saçlar bağladım deli gönlüme
Çürük çıktı, çözüldüler be hocam
Güneş iken zindan olan ömrüme
Sen sanma ki üzüldüler be hocam...

Gözünü süzene dediler peki
Yüreğe vurdular zehirli oku
Yıldırdı hepsini sevdanın yükü
Ağır geldi, ezildiler be hocam...

Ara da dermanı bul dizlerimden
Anlayan olmadı hiç sözlerimden
Sevgiye susamış şu gözlerimden
Kan oldular, süzüldüler be hocam...

Yıkıldı, yakıldı sevginin evi
Kalmamış gönülde vefayla sevi
Söndürdüler o titreyen alevi
Saklandılar, büzüldüler be hocam...

Alaya aldılar alnımda teri
Onlardan temizmiş elimin kiri
Yürek yakıp ısındılar her biri
Ağıtlara yazıldılar be hocam...

Gülşen talan olmuş, güller hep solmuş
Sevenler boşuna hülyaya dalmış
Sevda türkülerde, sözlerde kalmış
Mihribanlar bozuldular be hocam...