[ italik ]


ne zaman kararsa kuşak ağrılarının sardığı
gökyüzü
orman, cadı, aslan ve dolap..
döndüğünde küle
zamanlar da yıldız ekilip güneş biçilen zamanlar olsa
vakte yakın kopar bağrımdan yaşlı bir teyzenin feryadı...
kavurur!
içime işler
bir film şeridi gibi geçer gözümün önünden son
kullanma tarihi geçmiş elvedalar
birbirine karışır ayak ağrıları,
teker izleri,
kahkahalar büyür kendi kendine boşlukta
uçsuz bucaksız çaresizlik, baş dönmesi...
ıssız bir şehir, çıkamayan bir sokak ve şekilsiz bir gölgeyle
ve sırıtışı çürümüş çehrelerin
çamurun kokusunu, yüzünün rengini bilmeden
bir yol ne kadar sürebilir ki

bu sabah saatlerinde
yedi renkli bir rüya sindi bilinçaltıma 
mürettebatında John Stienbeck'in de olduğu...
oysa ki,
müptelası olduğun sularda yüzmek yerine
kara okyanuslara yönünü vermek de ne oluyordu. ..
göğsünde kuruttuğun mevsim ateşi annen ve baban 
hüzün ve yeşil iki ayrı renkse birbirine benzemeyen  
bırak geçsin dünyanın üzerinden bir saksağan
belki diner yüreğindeki sancılar.
...
23. Peron öldü içimdeki istek.
bu yüzden kaçırdım bütün trenleri...