GÜZ NÜ VE TERENNÜM
erguvan renkli giysisini çıkardı güz
alacalı şık giysiler giymelisin güz günlerinde
bak göğsümdeki menekşe çoktan solmuş
meyan kökü kokan gök mavisi boşlukta hiçlik
zümridi bir umudum var zifiri karanlığa karşı
ala çiçekli baharlarda yiten mavi dağlarım
cemali güzel yar güz gelince uzak ufuklarda gözlerin

çocukluğun aksi güzün sihirli aynalarında
güz gelince iplere dizilmiş sarı kırmızı yeşil alıçlar
böğürtlenlere boyanmış hasretten dudaklarım
rubi bir mevsimde gülü hoyrat derdin yar
güz gelince ateşi sönmüş gözlere çekilmiş mil taşısın yar

göç ediyor bendeki kuşlar sürgün bir mevsime
saygın suskunluklarda kanat çırpıyor hüma kuşu
şamdanların gölgesinde çocukluktan kalan susku
ben dilsiz itaatsiz toprak
sen yağmur katre katre
karanfil kokusu
kına çiçeği
güz gelince sazların tellerinde sonsuz bir terennüm
kuşluk saatlerinde boynu bükük gülün dalında nida

güz gelince hüzün ve mit
güz ki nü resim
çırılçıplak çığlığın ey yar

Ömriye Karataş
08.10.2017