Yazarlık serüvenim, insan ruhunun derinliklerine duyduğum merakla başladı. Çevremdeki hayatların, yarım kalmış cümlelerin ve görünmez acıların içimde bıraktığı izleri kaleme dökmek istedim. Benim için yazmak, hem kendimi hem de başkalarının dünyasını anlamanın bir yolu oldu. İlham kaynağım ise insanın özgürlük arayışı, içsel çatışmaları ve toplumsal baskılara karşı direnişidir. İlhamı en çok kendi bakış açımdan alıyorum. Benim için asıl mesele, dışarıda olup bitenler değil; onları nasıl gördüğüm, hangi anlamı yüklediğim. Bir olaya, bir insana ya da bir duygunun kırıntısına ben yorum katmazsam, o sadece sıradan bir ayrıntı olarak kalır. İlhamı besleyen şey, o ayrıntıya kattığım anlamdır. Kaleme dökerken de önce zihnimde o duyguyu derinleştirir, sonra kelimelerle ona yeni bir hayat veririm. Aslında yazdığım her satır, benim içsel bakışımın dışarıya taşmış hâlidir.