Şiir yazmaya nasıl ve ne zaman başladın diye soruyorlar hep. Hatırlamıyorum... Daha doğrusu kendi varlığımı hissettiğim günden beri yazıyorum. Bu annemin karnındayken miydi yoksa sevdiğim insanlardan yediğim darbelerden sonra mıydı hatırlamıyorum. Ki zaten bunun bi önemi yok bence. Ne kadar süredir yazdığından çok ne kadar etkileyici yazdığın daha önemlidir...

Bazen şiir defterimi alıp alıp okuyorum. Ve her okuyuşumda ağlıyorum. Çünkü o kağıtlara sinmiş gözyaşlarımı sadece ben görüyorum... Her birinde ayrı bir acı, her birinde ayrı bir gözyaşı damlası...

Bir ara o kadar yoruldum ki herşeyden... " Artık şiirr yazmayacağım, bırakmalıyım şiir yazmayı" dedim kendi kendime. Çünkü şiirlerim benim acılarımın somut örneğiydi. Ve ben herşeyden soyutlamak istedim kendimi. Aylarca şiir yazmadım... Ben bırakmasına bıraktım da o beni bırakmadı. Ve o gün anladım: "Şiir benim en sadık dostum."