bugün de gelmedin
tabakta yemeğin
bardakta çayın soğudu
kapıda gözüm
zilde kulağım
elimde terliğin kaldı



bitmeyen bir şiir yazacaktım sana
gözlerinin içine dalıp
yudumlarken kahvesinden
en duygulusunu
ve en aşkçasını şiirin
bugün de gelmedin
ne gözlerin geldi
ne kahvem gözlerinden
ne de şiir içimden



elini özledim
yüzünü düşledi elim
bilsen nasıl batırır tırnakları içime
ayasında yanaklarını zulalayan elim
bugün de gelmedin



üç kuruşluk hayat
heyhat
ölmüş insaniyet
tükenmekte bir ömür
her gün biraz daha acıtarak
biraz daha deşerek yalnızlıkları
ve yine yok gülümsemen
yine hüzün şarkısında dilim
bugün de gelmedin


dişlerime kanattırır kendini dudağım
dokusunda kalmış tadını alırken dudağının
kokusu sinmiş teninin
sızıp kaldığın sol tarafına yatağımın
nasıl da derinde kederim
nasıl da ağlamaklı hüznüm
ah be asi mahperim
bugün de gelmedin

alacağın olsun
hala kalmışsa bende
almadığın bir şeylerim


---------------------------------
yılmaz YANARDAĞ

23/ şubat / 2016
İSTANBUL