0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1525
Okunma
SESSİZ “TEKÂMÜL” DİYALOGLARI…
Biz;
"Sen ve Ben"…
Ki nadiren yan yana yazılıyoruz kader defterine...
Ben, buradan bir şeyler yazıyorum bulutlara,
Eminim; okuyorsun sen oralarda...
Ararken kendini, senden uzak kelimelerde,
Kaybolup, üzülüyorsun,
Sessizce saklandığın suskunluğunda...
Sonra ve nedense sonra;
Sensizliğin yankılandığını duyuyorum
Taş duvarlarında yüreğimin…
Bırakıp elimden kalemi,
yalnızlığımızın idrakiyle, üzülüyorum....
Artık biliyorum; yoksun sen, sözcükler gereksiz…
Ve parmak ucu sessizliğinde bastırılacak,
İçimin sağır eden çığlıkları…
