gün olur..
koyarlar cesaretimizi bir sokağın ortasına
binlerce çocuğa adımızı verirler biz bilmeden
yücedir ki sevgimiz, anılır cadde cadde yüzlerle
anlatır bizi cümle kent lambaları şehir şehir
bir başına büyür aşk, sen, ben ve ay var sadece
ardımız pak, yarınımızda mutlak umutlar var
kaç mevsim dindirebildi ki sönmeyen bu ateşi
kaç nisan ıslattı gözlerimizi hiç bitmişmiydi
oysa şimdi takvimlere çiziyorlar suretimizi
böyle sevmek için haykırıyorlar kaderimizi.

…

yokluğunda içi sen dolu bir şişeydi aşk
devrilip giderdi gecenin hasret kokulu gönlüne
sana yazdığım her şiiri kıskanırdı güneş
yıldızlar ağlar, sabah olmazdı hiç bir zaman
uykuların adı sen, uykusuzluğun adı aşk
özleminle adadığım adaklarımla anıldık biz
yalnızlığın adı yok, soluk soluk tatildi acı
utandığım tek şeydi olmadığını bilmek
öyle sevdik ki yokluğu bile kaybettirdiler.

…

binlerce kız çocğu seni arıyor gözlerinde
binlerce erkek de yollarımı gözlüyor bilesin
hepsi divane aşk peşinde tüm gerçekliğinde
hani gel üstüme basa basa sev demiştim ya
farksızım yolda yürünen kaldırımlardan bile
işte biz buyuz artık sorana, bilene, görene
öyle ölümsüz ki nice menziller var önümüzde.

…

divane bir nehre benzetirdim kalplerimizi
yemyeşil ormanlarından aldığın o tacını takar
suyun o amansız ömrüyle okşardın gözlerimi
kıskanır gökyüzü, düşerdi mavi mavi üzerime
ve sen ve ben ve aşk, cümle cihan içinde
biz hep üç kişiydik yüreğimizde.

…

VE SEN VE BEN VE AŞK – Mawish Şiirleri – Mert Zafer Cansever