Herşey sükun içinde yürüyordu
Ta ki muhayyel bir ahtapotun
muhayyer kolları sarana kadar omurilikleri


Bir nükleer gibi yağdın mahremimize
Bir nagazaki ,bir hiroşima olmadı kentlerimiz
/Ki dünya ağlarken bu şehirlere
Düşünmedik sabang adasındaki japon kalesinin terk edilişini
Zavallı açe /
Radyoaktif tesirler tohumları çürütecekti
Ve sen benlik kulelerinden şuh kahkahalarla
kokteyller içerken
Zindanlar masumları çürütecekti
Tohumlarımız çatlamadı, yüreklendi,
Masumlara yeni yeni masumlar eklendi
Vakti merhunun Sahibine emanet edilirken körpelerimiz
Sen kulelerin mahsenlerinde bezgin
Quasimodonun ağzında hasret çığlıkları
Senin ağzında haset hırıltıları

Aydınlık gözlerinde çocuğun ,yorgun ayrılıkları
Bedenlere esaret mümkün,tecrid,tehcir
Kafeslere sığmaz olur muhacir
Yeryüzü kucaklar tüm kalbi kırıkları