Bu ne karanlık bir gün böyle..
Sabah olmadı mı yoksa, neden karanlık yeryüzü.
Neden görünmüyor, masmavi gökyüzü
Nerede cıvıl cıvıl öten kuşlar
Nerede çeşit çeşit çiçek açmış çiçekler
Sahi, nerede renk renk uçuşan kelebekler
Rabbim, sanki kapkara bir duman kaplamış şehrin üstünü
Yoksa, vurdumu insanlık kendi kendini
Yaktımı, yıktımı yoksa yaşadığı bu şehri
Lapa lapa yağan bembeyaz kara ne oldu
Nede çabuk eriyip gitti sokaklardan kar yığınları
Neden yıkılmış bu evler, neden sönmüş bu ocaklar
Neden sokaklarda yatıyor bu insanlar
Kimler yok etti insanlığı, çiçekleri, kuşları, kelebekleri
Kimler yok etti, yaşanmış gerçekleri ve yaşanacak hayalleri.

Ey insanlık, beğendinmi yaptığını
Çocukların oyuncak uçaklarını aldın ellerinden
Onlarla vurdun yüreklerini yaraladın derinden
Oysa, gökyüzünde uçmaktı onların hayali
Tıpkı, kuşlar kelebekler gibi.
Bakın, ağlıyor gözleri kimsesiz kalan çocukların
Damla damla akıyor gözyaşları yanaklarından
Virane olmuş bir şehirin içindeki yalnızlıklarına

Bu ne karanlık bir gün böyle
Dayanılacak gibi değil gördüklerim
Çocuklar ağlıyor sokak otalarında
Kör kuyulara düşmüş insanlar çırpınıyor çaresizce
Rabbim, keşke, beyaz bir güvercin olsaydım
Uçsaydım cennet bahçelerine doğru
Yada bir kelebek olsaydım, konsaydım bir çocuğun saçlarına
Öpücükler kondursaydım yanaklarına
Yada, bir ağustos böceği olsaydım, şarkılar söyleseydim kulaklarına

Bu ne karanlık, bir gün böyle
Eşkıyalar basmış bu koca şehri, bir gece yarısı herkes uyurken
Yakmışlar, yıkmışlar her yeri. Kapkara bir duman bulutu sarmış gökyüzünü
Tozdan dumandan görünmüyor yeryüzü
Keşke bir görünmez olsaydım, eritseydim silahların mermilerini..
Çalsaysaydım insanların acılarını, kırsaydım tutsakların zincirlerini
Keşke ışığı olsaydım barış ve kardeşliğin
Doya doya yaşasaydı çocuklar, çocukluğunu
Güneş, her zaman güzel doğsaydı bu şehrin üstüne
Sımsıcak olsaydı bu şehir ve bu şehrin insanları..
Çeşit çeşit çiçekler açsaydı, kelebekler uçsaydı, kuşlar cıvıl cıvıl ötseydi
Sular, şırıl şırıl aksaydı, gelincikler ve mor menekşeler açsaydı çiçeklerini
Güller kokularını saçsaydı bu şehrin üstüne
Mutluluk Türküleri söyleseydi, dağlar denizler
Bulutlar mutluluk gözyaşları dökseydi gökyüzünden
Gökyüzünde, yedi renk gök kuşağı doğsaydı bu şehrin üstüne
Geceleri ay gündüzleri güneş, aydınlatsaydı bu şehrin karanlığını
Mutlu yaşasaydı insanlar, savaşsız ve barış içinde.
Sonsuza kadar.Kardeşce

Aralık 2015