0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
420
Okunma
Yorgun başlar kalkar yukarıya,
Güneş, cilveli bir kadın,
Tıraşlı bir adam gibi çekici,
Kış gününün aksine öyle yakıcı,
Tüyleri sıvazlayan soğukluk,
Fakat bir şeyler garip,
Bir şeyler normal değil,
Bir şeyler soluk.
İfadelerde çırpınma;
Çürüyüp gidiyordu işte;
Bir hastane odasında ‘farkındalık’
Hadi diyorduk:
Güzel düşünceler, hayaller, umutlar,
Geliverin manzaranın eşliğinde akılların köşesine,
Ve biz terler içinde sayıklarken,
Birileri,
Bir şeyleri sinsi tebessümle sayıp dururken,
Bir perde inip kalkıyordu;
Çiçeği burnundakilerin eşiğine,
El yapımı rüzgâr ile ürpermeler,
Bütün umutların aydınlığını söndüren ışık;
Neyin bedeliydi bu binlerce feryat,
Binlerce ah,
Bu binlerce çığlık!
Her şeyler oldu;
Biz “hadi” dedik.
