Beni benden alan gözlerin değil,
hayalindir her gece sensizliğe inat!
yüreğimde vuran...





Gurbet elinde ne seni bulabiliyorum nede kendimi bu zifiri karanlıkta
önce damardan giriyorsun sarılmamış yaralarla doluyorsun
kırkıkındı yağmurları gibi üstüme üstüme yağıyorsun...




Gözlerin perde perde gözlerimde düşerken
yitirdim avucumda elinin sıcaklığını
yitirdim saçlarının kokusunu
uzaktan uzağa gördüğüm tren yolculukları,
gecenin ayazında çatlamış lal dudaklarım
kalbinde esir kalmış bu bedenim
hasretin çölünde, sürgündeyim ...




Yine lapa lapa kar yağıyor adını andığım kadar
ay_ batar, güneş_ batar
her gönülde gizli bir sevda yatar
elini bir tutsam o bana yeter
hasret treni geçer katar katar
kör talih sızmış yüreğime batar...



İşte bak karanfil kokulu sen,
ateşlerde yanan ben
sen ki beni kaderime terk ettin
herşey güzel olur diye hep sabrettim
karabasanları gözlerime çark ettim
bir yudum suya hasret çöllerdeyim
sönmeyen ateşlerdeyim
sisler bulvarı’nda seni yüreğime hapsettim....




...................


Şiir_YARALI_34/19022016/Avusturya