yok artık...
kabulü imkansız dualarımda
tek bir umut kırıntısı için
geceleri sabahlara eklemek


bu hırçın cümlelerimin tek sebebi yine sensin
şiirlerimin ucunda ki serçeler ölürken nedensizce
unutulmuş sözler maziye gömülmüş dünler
hasretin kapısında yok olmuş her şey birer birer


ve ben
şimdi ne yana çevirsem gözlerimi
katili olduğun umutlarım v/ahlar içinde
ki...dudağımda zehir zemberek buruk sözlerim
ışığa aldanan kelebekler misali çaresizler


şimdi sen...
kirlenmiş masumiyetlerini
reyhan kokulu sularda yıkasan ne olur
söyle be sevgili
a k l a n ı r m ı s ı n ?
kansere dönüşmüşken yüzümdeki tebessümler


biliyor musun ?
temelsiz umutlar kolay yıkılır derlerdi hep
ki hazimete uğrattığın bir candı ellerinde emanet
ve benim namazımda kılınmaz artık biliyorum
toprak ..
kirlettiğin bedenimi hiç kabul etmez


ama bil ki..
çocukluğumun son gülüşüydü gözlerine
ve kahır dolu günler düştükçe eteklerime
lirik akşamlar ayaza keserdi gözlerimin içinde


alın artık
toplayın ne kadar yıldız varsa gök yüzümden
bu kadar üşütür mü? yağmur temine düştükçe
ki ben yitik şehirlerde unutulmuş bir sevdalıyım
ve bir o kadar da yaralıyım
hasretinle
etim kemiğimden sıyrılıyorken


yok artık
tek bir tebessüm için
kabulü imkansız dualar etmek
yok artık be sevgili
bir ömür boyu umutları büyütmek



ay/su