Emanet vatanımda dalgalanmazsa bayrak.
Gaflete dalan bizi, sefa yordu yoracak,
Haydi Kenan’ım uyan, Vatanın bu Albayrak.
Yurdumun semasında, dikçe durdu duracak.


Durdurmam damarımda bayrak boyalı kanı,
Nafile uğraşmayın, böldürmem ki vatanı,
Bilmez mi Çanakkale, bu toprakta yatanı,
Unutturup hainler hayal kurdu kuracak.


Yerinde duramayan, bordo bereli yeldim
Bir kalleş hainin pususuna denk geldim,
Vurulurken göğsümden, öyle kabaran seldim,
Hepsi küçük bir bomba, beni yardı yaracak.


Yaralandım Allah’ ım. Bu millete dirlik ver.
Bu karanlığı kapatıp gerçeği gözlere ser.
Yurdumu dileyeni, kovalım birer birer.
Soğuyan bedenimi, ölüm sardı saracak.


Al rengini görüp de, seni daim sayanlar,
Tükenmeyen nefesi, alıp verip yayanlar,
Uğruna can vereni, görüp korkup cayanlar,
Yurduma gizli gizli, gelip girdi girecek.


Ya hidayet ver Rabbim, ya ölüme yazsınlar,
Ölürsem bayrağımı mezarımda çözsünler,
Toprağımın üstünde, dualarla gezsinler,
Ecdadımın yanına ruhum erdi erecek.


Rahmet saldı Birisi, bana bir vatan boyu.
Arş-ı âlâdan gördüm, bana yapılan toyu,
Üzülmesin can oğlum, o artık şehit soyu.
Kahramanlık hikayem, ona vardı varacak.

Zekeriya duman