bir uçurum kaldı bana
tutunsam da düşmekteyim
tutunmasam da öyle işte
bir ince çizgideyim usulca

suskunluğun uçurumunda saklı tüm cevaplar
ararım bulamam gökkuşağı hep zindan bana
bir uçurumda yazar adım gözlerinin baharında
sevgim mavzer olmuş benim gönül yaralarıma

bir uçurum kaldı bana
o gül gözlerinden
nasıl düşmem söyle
yanarken hasretinle

elvedalar kaldı bize yangınlar aleminden
belki de yaktığımız ateşte yanıp savrulmak
gül gönül kapım olmuş sevgi pınarında
bir damla suya hasretim aşk deryasında

bir uçurum kaldı bana
solgun yüreğimde
yitirilmeyen bir sen kaldın
dizelerimin sevda sözünde

sararmadan gönlümce bekledim seni sonbaharda
sonbaharlar küstü belki ama ben sana küsmedim
hüzün yağdı yüreğime sonbaharlar hep tükendi
gözlerin değdi yüreğime gül mevsiminde sevdiğim

bir uçurum kaldı bana
sevda yıldızım göklerde
ay ışığı vurur beni
yokluğunun rengi vurur

ne baharlar eskittim uçurum kenarında
sevda ateşiyle yanarım hazan mevsiminde
ölüm ağlar benim hazanımda hasretçe
gam dolu yüreğim ah etmez sevdiğine