Bir acı çay demledin birinde dört mevsimin
Ellerin zarafetin simgesiydi o zaman
Manasını okudum gözlerindeki imin
Çayınla harmanlandı aşka demirli o an
Zokayı yuttum işte seni unutamadım


Soda ile ayranı çayla nispet ettin sen
İklimine gelmemi külliyen yasakladın
Silindi sana ait hayal aynamda desen
Ben nerdesin dedikçe sen kendini sakladın
Senden onca vazgeçtim sözümü tutamadım


Dört mevsim yetmedi ki seni anlatmak için
Bir beşinci mevsimi takvimler istemedi
Sana yurt olmak için sırada Maçin’le Çin
Adresini sordum hep kimse bana demedi
Zokayı yuttum işte seni unutamadım


Acı çayın tadından kaç şiir doğdu dem dem
İnce belli bardağı betimlerim nicedir
Yokluğunda yarama acı çaydır daim em
Meşrubatlar içinde çay her mevsim ecedir
Senden güya vazgeçtim sözümü tutamadım


İsli çaydanlığımla söyleştim duymadın sen
Şiirler öksüz kaldı bardakta çaysa yetim
Ben sükuta büründüm sen beni sandın esen
Seninle İstanbul’da çay içmekti niyetim
Bırakıp gittin ya sen gönlü avutamadım
Zokayı yuttum işte seni unutamadım
Unutacağım dedim sözümü tutamadım
03.02.2016 İbrahim Kilik