MERAMIM OLMAZ
Gözlerinde cenneti taşıyan güzel.
Sana ulanmak için geç kalan ömrüme,
Yalnızlık ekmek için, erken değil mi şimdi ?
Bilmezmisin ? sen gülmeden gün aymaz yüzüme,
Ve dahi bilmezmisin ? Senin vuslatsız firakını,
En iyi ben çekerim..Ve sen bana geldikçe,
Acizan olurum, bir türlü gelemem kendime …
Yine de yakınıp, gocunmam,na müsait halimden,
Yırtarım târ’ını gecelerin, çekinmem ahvalinden.
Gerekirse dağlarca susarım,nehirlerce coşarım.
Mevlana’nın raksındaki giz’i görüp,
Ney’in de bir çift yürek olurum Neyzen’in
Kamersiz gecelerde, bulut yüklü,
Bedensiz bu aşkı… vurdurum kelam’ına,
Toprak altı sararmış duygularımı,
Sırf sen orda nefes alıyorsun diye,
Abıl hislerimi düşürürüm aymaz şar’ına…
Huzur ile hüzün arasında boğulan,
Yüreğime basarım nemli ağıtlarımı,
Adavet beslemem katiyyen.
Suskun avazlarına iliklerim kendimi,
Yetmez ise; ah’larıma kelamım…
Kalırım tek başıma, olmaz kimseye meramım..!
M.Güneş