1
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
809
Okunma
kaderimize oyunlar uydurmakla oyalandığımız günlerde
yeşil bir ırmağa koşuyorduk
ceylan yarası dalların ömrü
yeşeriyordu mutluluk gözyaşlarıyla gözlerinde
kim kime sarıldı
ne dedi
neler söylendi
bitmek bilmez rüyaların arkası
sevinecek misin söyle dudaklarını büküp
olmamış ayrılığımızı teselli ediyor güvercinler
acıların dindiği ilk karanlığa doğru göğü
dans edip çoğalıyor içimizde çiçekler
ovaların sevinçlerden inerek
buluştuğumuz yankının dudakları
öpüyor yosunlu suları
içtenliğim
çocukluk rüyam
birbirine sokulan evler
evler bacalar ve sıcacık dumanları
anımsatıyor sana yürürken güzelliğini
beyaz ve nefes almayan martıların suskunluğu
ateşi ateşe savurur
yaşanmışlıkların yalanı bu
yalnız kabullenmek kalır
dolunca aşklar denizin kederine.
Cevap Yaz
