Yanılmanın korkusu muydu
Duygularıma vurulmak istenen bukağı
İnanmam mı gerekirdi bilmem ki,
Yüreğimi dal dal saran duygu çiçeklerine
Ritmi yitik yüreğim, yanılgılarla mı yitirmişti ritmini
Yalçınları düz yol sanışım mıydı
Ve böyle miydi içime. sokuluşu ecelin usul usul..

Gel diyemem.
Gelişinin yanıltan izleri, gelmeyişlere gidebilirdi.
Gelirsen ey sevda ve ey sevi;
En öldürücü pusatını kuşan öyle gel.
Geleceksen ey sevda; karanlıkları öteleyip.
Umuduma ve vuslatıma güç vermek için gel...
Ne olur, eskitilmiş zamanlar bana korku vermesin artık
Ve öyle gel ki ey sevda ve ey sevi,
Gelişine kimse tanık olmasın...

Yıllardır bilinmezleri, görünmezleri oynadın,
Yıldızları kurtardım da uzay denizlerinden...
Kendimi kurtaramadım
Soy yürek adamaktan yanıltan sevdalara
Kendimi kurtaramadım

Gelmeyeceksen,
Vuslatın kapısını açmayacaksan eğer,
Dönüşü olmayacak son geminin,
Son biletini bana kesiver..
Yoksa, yıldızlardan daha uzak
Denizlerden daha mı derin düşlerin...
Haydi gel artık sevda
Birlikte açılalım engin denizlere...
Birlikte dinleyelim yıldız şarkılarını...

Sen de benim gibi korkuyorsun değil mi?
Yanılmaktan, yanıltılmaktan, dahası yalan olmaktan...
Ama unutma ki, yıldızlar da gelmeyişlere gidiyor...
Her an, her gün, her şey bir bir yitiyor
Anıları örgü örgü dizen zaman çıkrığında...

Gel/me istersen.
Sen bilirsin
Gelmeyeceksen eğer.
Dönüşü olmayan denizlere açılan geminin
Son kez olsun yanıltmadan
Son biletini bana kesiver

KÖMEN- Haydar Okur