Hz. Yusuf aleyhisselamı köle pazarına çıkarmışlar, satmak için. Hz. Yusuf’un güzelliğini gören koşmuş. Kimi, “Yüzlerce deve veririm” demiş. Kimi, “Ağırlığınca altın veririm” demiş. Herkes, ona akıl üstü pahalar biçerek almak için müşteri olmuş. Arkalardan cılız sesli ihtiyar bir kadın seslenmiş, “Bende talibim Yusuf’a” demiş. O kadına bakmışlar hem çok yaşlı hem de oranın en fakirlerinden bir kadınmış bu.

- Karşılığında verecek neyin var ki senin? Neyine güvenerek talip oluyorsun? Diye sormuşlar. O elinde duran bir yumak ipi göstermiş,

- Bununla talibim demiş. Tabi herkes gülmüş.
- Bunca insan altınlar, develer teklif ederken, senin bir yumak ipin ne iş görür? demişler. Kadın:
- Ben de biliyorum, Yusuf’un pahası çok ağırdır. Ama Yusuf bilsin ki ben de ona talibim, ben de müşterisiyim; bu yeter! Demiş.