Üzülmüyorum gidişine kaybeden sensin
Bir yabancısın hayatımda
Şimdi tanımıyorum seni sahi kimsin sen
Senden kalan bir kaç mektup
Ve siyah beyaz bir resim

Yüzünü hatırlamıyorum artık
Gözlerinin rengini unuttum
Ben sende değilim
Sen bende eksik
Aşkımız demek ki günü birlikmiş
Şimdi kim bilir nerde kiminlesin
Hangi hoyrat eller sarıyor seni

Yaşananları yok saydım
Umursamıyorum seni sen de tanıma beni
Giderken yaktın aşk gemisini
Deşifre ettin mahremimin en derinliklerini
Yaşlı gözlerle ararken
Yerde ayak izlerini

Açtığın o beyaz sayfada
Söyle mutlu musun şimdi
Aklına geliyor muyum yalnız kaldığında
Silinmeye yüz tutan anıların geçmişinde
Bir daha karşıma çıkma sakın
Yanımda olmayacaksın ömrümün son deminde
Kendinle kalacaksın o karanlık köşende
Beni hatırlayacaksın her iç çekişinde ...


Refik
27 . 01 . 2016
İstanbul