Sabrı meziyet sayıp boyun eğdim gardına
Tepkimi sükûnete bandırmaktan yoruldum
Aldı bendeki onu, hiç bakmadan ardına
Ciğerim büryan edip yandırmaktan yoruldum

Yüreği yürek değil bence hayırsız ada
İşlevini yitirmiş miadı dolmuş ya da
Hangi his alkış tutar doruktaki feryada
Tattırdığı acıyı dindirmekten yoruldum

Olabilme sezgisi, göz kırpmazken sahaya
Pembe düşler uçurdum ufkumdaki vahaya
Çoğalttım engelleri yüklendikçe daha ya
Kale’ sız alanda top, döndürmekten yoruldum

“Kırk satır kırk katır mı” sözünü inceledim
Mantığın dayattığı veriyi heceledim
Umudu yüze böldüm yanında geceledim
Gönlümü boş hayalle kandırmaktan yoruldum

Savaş meydanı gibi kuşku içinde varım
Ruhum işgal atında zorda gönül duvarım
Öyle bir dert verdi ki, ne sever ne savarım
Her gün çaresizliği sindirmekten yoruldum

Al benisi olmayan sevgiden yoksun şehri
Yavan yahşi duygular metelik etmez mehri
Dili ısırgan otu özü baldıran zehri
Sırtımdaki külfeti indirmekten yoruldum

IŞIK koca dünyada kalakalmışım bikes
Aklımla alay eder bilen bilmeyen herkes
Bedenime yük oldu alıp verdiğim nefes
Yarına dair hazzı, dondurmaktan yoruldum


Azimet IŞIK 13.01.2016 Saat.23.05 ÇEKMEKÖY İSTANBUL