1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1425
Okunma
Karanlığa tutuşuyorum,
Bu şehir öylesine daraldı ki içimde,
Ay ışığında bile gölgeler sıçrıyor üzerime,
Yüzüme bakamıyorum,
sanki kayıp gidiyor gözlerimin içinde!..
Bomboşum…
Fasaryalı sözcüklerle doldurulmuş kâğıt gemiler içindeyim,
Belki biri çıkar gelir karanlıktan,
Belki de hiç kimse gelmez?
Zormuş!..
Hayatı öğrenmek o kadar zormuş ki,
Nereden dönerim çocukluğuma bilmiyorum!
Bu gece, belki de hiç bitmeyecek bir gece,
Avuçlarım terliyor ve karanlıkta daha da
derinlere sessizleşiyorum…
Göremiyorum…
Gözlerim yağmurlu bir pencere gibi çizik çizik,
İçimde hiç boş yer kalmadı,
Gün ışıdığında benden hiçbir şey kalmayacak,
Ve o zaman,
beni benden alabilirsiniz işte…
04.08.2004/Çarşamba/SARAY
ŞİİR-B.BİRİCİK
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz