Yazamıyor artık kalemim,
Dizelere dönüşemiyor kalbimin yalnız heceleri,
Ayrı düşmüşler sanki
Ya da sıkışıp kalmışlar gönül dağımda,
Birleşemiyorlar kelimelere...

Seni unuttuğumdan değil
Ya da özlemediğimden!
Sadece
Tükendi kelimeler...

Aynı kat etmek zorunda olduğum şu uzun yol gibi
Ulaşamıyor ki karşıda yükselen kurak dağlara,
Yaklaşıyor fakat kavuşamıyor ısrarla...
Benim de hislerim öyle değil mi sanki?
Yoruldum...
Umutsuzum...


Sevgi kelimeleri süslemiyor artık gönül sayfamı
Ya da özlem içindeki sensiz gözyaşlarım
Akıntılı bir nehire dönüşmüyor artık senin için...
Hayır!
Seni unuttuğumdan değil
Ya da sevmediğimden...
Sadece
Tükendi kelimeler...


Sesin gelmez oldu artık yüreğime,
Özlemin ulaşmıyor yalnızlık mabedime,
Sen unuttun diye beni
Artık dönüşmüyor kelimeler birer şiire...
Tükendi kelimeler...
Artık anlatamaz oldular sevgimi,
Yan yana dizilemiyorlar senin için...
Sadece
Uçuşur oldular karmaşık fikirler gibi,
Sevgimin o umutsuz semalarında
En yükseklerde, ulaşılmazcasına....

Tükendi kelimeler,
Sana, sevgine ve sessizliğine dair olanlar.
Sustu kelimeler,
Sessizliğin en derini yaşatır oldular.
Tükenmeyen kelimeler ise hep aynı nakarat.
Tek bir dize oluyor özlem denizimde,
Dudaklarımdan dökülürcesine bir çağlayan gibi,
Çaresizliğimi süpürürcesine esen yel gibi,
Hep aynı dizelerde
Tükenmeyen o aynı kelimelerle
Son buluyor isyanım...

Tükendi kelimeler