Yaşadığımız
yaşattığımız her şeyin toplamından
çıkarılanlardan geriye kalanı
çarpıyorum aşk’ımla
beş kez
on kez
daha daha
doymam ki bu kadarıyla
kaç ömür eder bilir misin
daha kaç kez gider gelirim

daha kaç kez sevmeliyim seni
çok sevmeliyim seni
daha çok yanmalıyım aşk’ınla

sakin bir akşam üstü
vakitlerden ayrılık

kimselere söyleme
saklımda kalsın adın

her düşündüğümde bu sancı
bu nale
bu inilti de ne

oysa okşuyor güneş
naif elleriyle duygularımı
tercuman oluyordu kalemin senin de
duygularına
desem de pek emin değilim
tuzağıydı şiirlerin ve belki de güzelliğe hasretliğin

basmıyordu ayaklarım yere
umurumda değildi gündem
dışarda bir yerlerde savaş varmış
havalar bir türlü ısınmamışmış
zam şampiyonu bu pazar acı yeşil bibermiş

tatlı diyip te ucundan tattırdığının
sonu acıymış - sadece ağzıma değil -değil dudaklarıma
kalbime de dokundu bu zamansız acı
seni sevmeye devam edecek mi kalbim
günden güne
gittikçe çoğalıyıor muyuz ne
oysa azalmalıyız yavaş yavaş benimizi senimizi
alıştırmalıyız ayrılığa

ve kimselere söyleme
adın saklımda kalsın

sakin bir akşam üstü vakitlerden ayrılık
savaş yalnızca benliğimizdeydi çözemedik
vakitsiz gelen konuktu sevda

yine öyle basmasın ayaklarım isterdim de-yere dememek için
sıkı sıkı basıyorum ayağımı toprağa
kimselere söyleme
adım saklında kalsın

sensiz de daha çok - daha da çok - içimde sevmeliyim seni
bana iyi geliyor seni düşünmek

17/Nisan/2013/Çarşamba/Bodrum

Yüksel Nimet Apel