1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
731
Okunma
Dalından düşmüş bir yaprak.
Sızlattı bu gün içimi.
Önce baktım,
yaşadığı acıyı yaşadım ruhumda.
Benim gibiydi.
Aynı;
Benim gibi.
İmkânsızlaraydı borcum işte.
Seni sensiz yaşayan
ömrü hasrete mahkum,
bir çilekeş.
Ateş olmaktı muma marifet.
Kelebek olup dokunmak için.
Ne güzeldi yanmak.!
Bilmeyene nasıl anlatırsın bunu?
Sustukça yüreğinin susuzluğunu?
Ve,
boyun eğerek kadere.
Haykırırsın aşkının sonsuzluğunu.!
Çürürsün zamanla.
Toprağa karışır her bir zerren.
Neydi sevmek?
Sana mutluluktu belki.
Ama,
beni bitirdi beklerken.
Hani nerde söyle.
Nereye gitti bunca emek?
Var olmak diye biliyordum.
Şimdi ağlıyorum yok oluşuma.
Geceme söyledim yine her şeyi.
Meth etmeyin artık bana sevmeyi.
Nigâr Güler.
11.01.2016.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz