O bir beyaz gül idi, tertemizdi yüreği
Kimse görmedi onun mahremini, suçunu
Hasetçiler attılar pislik dolu küreği
İftirayla soydular, bir günahsız masumu.

Bir tatlı tebessümü şehvet deyip sattılar
Nice körpe canları zindana kapattılar
Töhmete mahkûm edip acılar yaşattılar
Vicdanlara saldılar bir günahsız masumu.

Biri dedi onunla görmüş idim ben onu
Bilemem bundan gayrı, ne oldu acep sonu?
Alandı pullandı da şeytanlık oldu konu
Tefe koyup çaldılar, bir günahsız masumu.

Tek hasleti var idi, gönlü açık herkese
Sevecen ruhlu idi, bu yüzdendir vesvese
Sevgiyi dağıtması dert olmuştu nekese
Gıybetlere kattılar bir günahsız masumu.

Ellerinde fırçalar hep çaldılar karayı
Para canlı yosmalar açtılar da arayı
Şeytan zafer kazandı, dağıttılar yuvayı
Ateşlere attılar, bir günahsız masumu.

İnsanlar nadanlaştı, derdini açamadı
Arına boğuldu da, yol bulup kaçamadı
Nice can dediğinin yüzüne bakamadı
Dostlardan ayırdılar, bir günahsız masumu.

Müminlerin anası iftiraya uğradı
Gitti baba evine günler boyu ağladı
Yüce Rabbim vahiyle dermanını sağladı
Nice derde saldılar, bir günahsız masumu.

Ey benim beyaz gülüm, mis kokulu sümbülüm
Sakın demeyesin ki, bundan iyidir ölüm
Karşılıksız kalır mı, bunca yapılan zulüm?
Karanlığa attılar, bir günahsız masumu.

Kadir Mevlâm biliyor, kim suçlu kim günahkâr?
Sabrı cemil gösterip ulu dergâha yalvar
Bu dünya geldi geçti, ölümsüz âlemler var
Firdevs köşke koydular, bir günahsız masumu.

H.İbrahim SAKARYA