bir şarkı söylediler
incecik bir kadın sesinden
adıma yazılmış bir mektup
bütün posta trenlerini dolaşıp durdu
ilk önce ve hep aynı dilde,
sonrası kayısı bahçelerinde
dağ köylerinde
ve beni hep yanlış adreslerde
eylülde
ve bindokuzyüzdoksanyedide

biz zamanı böylece eskittim
gökyüzünden yeşile
kedilerden dilencilere bir iyilik
usulca vuku buldu
dağları, tepeleri aştı
bir yol ağzında duruldu
büyüdüm, eğildim
renk değiştirdim

şimdi pencerenin ardından bakma vakti
etten, kandan
ve hava kabarcıklarından yapılmış bir heykel gibi
yollar kararıp aydınlanıyor
küpe çiçekleri yaşamaya hevesli...
sokak köpekleri hala masum bakıyor

bir yerlere gidip gelmelerde en çok
lokantalarda örneğin
ve sinema salonlarında
bu ne çok dudak, ne çok saç
ne çok sahipsiz kelime var havada
ve kahverengi gözlerin
dokunup kaçan parmaklarında ateş
şeker kokan kadınlardan
geriye kalır "bir son bakış"
boşluğu döver boyuna
bütün ayakta durmalar yırtılır ansızın

eylülden bir pazartesi çalınır
kime ne...
bütün pazartesilerin en güzelidir
kime ne...
en güzel pazartesimdir benim
kime ne...

bilemezler...
unutmak!
baş parmağı gibidir adamın