0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1092
Okunma
Yokluğuna dair;
Sesini duyuyorum
Gün ortasında
Öylece oturuyorum
Kalbim sokakta..
Aniden aklıma gelişin,
Ve benim
seni aniden hatırlayışım..
Ne muzazzam..!
Nasıl özlüyorum bir bilsen,
Belgin doruğu güzelliğini
Mülteci bakışlarını..
En çok da sesini.
Şimdi
sesini duysam
Bir gök gürler gibi oturur içime
içimde binlerce hasreti siler..
En çok ben duymak
isterim seni,
Herkesten önce
Ezandan sonra ilkin..
Senki müjgan;
kusurlarımı sevap nehirlerinde batıran
gergin kanatlarımı kucaklayan
ölesiye özlüyorum seni....
Tüm bunların gerisinde
bir adına kaldım..
O adın
beni Tanıdın
Yok saydın...
Su olsam dağılırdım
Ama
Topraktım..
Demiştim sana;
Senin için her şeye katlanırım..
Bana yokluğunu vermen bundan mı?...
Muhammed Emin Erdoğan
