Ey keramet sahibi! Yücenin en yücesi,
Sadık kul eyle beni ey Muhît-i Keremim.
İremin gülizarı gündüzümün gecesi,
Yakta çöl eyle beni ey Muhît-i Keremim.

Ciğerime ok değdi, ateşi kordur tende,
Bu ateş olurmuydu canan olmasa ben de,
Ben gibi yanan kula şefaat vardır sen de,
Akan sel eyle beni ey Muhît-i Keremim.

Gönül huşuya ersin çifte kanatla uçsun,
Ebabil dudaklarım ab-ı kevserden içsin,
Gülizar da lalezar gülleri çiçek açsın,
Bağda gül eyle beni ey Muhît-i Keremim.

Gül tenli güller korkmuş gecenin karasından,
Aşiyan perişanım gönlümün yarasından,
Taşlar ile örülmüş iki dağ arasından,
Geçen yol eyle beni ey Muhît-i Keremim.

Bir yol göster Yarabbim geride kalanlara,
Gönülden selam olsun bizimle gelenlere,
Nemutlu verdigimiz selamı alanlara,
Cana dil eyle beni ey Muhît-i Keremim.

Gönüllerde söylenen bu müminlerin marşı,
Yıldızlar birer birer çiçekleyince arşı,
Hazana boran olup yüce dağlara karşı,
Esen yel eyle beni ey Muhît-i Keremim.


HARUN YILDIRIM