Elbet bir gün
Kör karanlığın anlından öpecek aydınlık
Zehir kokmadan esecek rüzgar
Yurdumun dağlarından

Tank’ın top’un dövmediği
Çimenler yeşil örtüye boyanacak
Çocuklar top koşturucak çayırlarında
O güzelim köylerin
Mermilerden korkmadan

Koyun sürüleri yayılacak yamaçlarına
Karlı dağların
Çobanlar kaval çalacak keyifli,keyifli
Kuzular meleşicek tatlı tatlı
Berivan’lar süt sağacak tatlı bir telaş ile

Elbet bir gün
Kör karanlığın anlından öpecek aydınlık
Viran olmuş eller şenlenecek
Bacaları tütecek o uzak köylerin
Korku bitecek yurdumun insanından

Dar ağacında asılmayacak fidanlar
Büyütülüp katl edilmeyecek çocuklar
Yaşlı bir garibin yüzünü postal ezmeyecek
Dipçik resim çizmeyecek bir kadının yanağına
Bir ana ölüme uğurlamayacak çocuğunu
Kapıdan dışarı adım attığında

Düğünler kurulacak kırlarına
O güzelim köylerin
Ayşe’nin kınasını yakacak anası
Kuşağını besmele çekerek bağlayacak abisi
Ve Ahmet erecek muradına
Ölmeden

Elbet bir gün
Karanlığın anlından öpecek aydınlık
Eylül’ler hep korkusuz geçek yurdumun çoğrafyasında

M,Kılıçel