1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1543
Okunma
İstemem dünyalık, ne nam ne nişan,
Şöhret sizin olsun, asalet ve şan.
Bu dünya fanidir, yol üstünde han.
Onu çok sevende, bırakıp gitti.
Kime ne kaldı ki, maldan servetten,
İnsan denen mahluk, kemikten etten.
Muteber nesne yok, adil devletten.
Diyen Kanuni de, terk edip gitti.
Dünya bir tarladır, ekip biçersin.
Sense göçebesin konargöçersin.
Bilmem neyi arar, neyi seçersin.
Her can sevdiğini, bırakıp gitti.
Hatıra kalacak, yaşadıklarım,
Önüme serilir, tüm yaptıklarım.
Allah’a imanmış, hayattan kârım.
Gönül verdiklerim, silinip gitti.
Anladım bu yolun, sonu pek yaman.
Ecel hak, Azrail vermiyor aman.
Dünya tarla imiş, hayat bir harman.
Ömür mahsulümü, yel aldı gitti.
Necdet EREM
01.01.2016
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz