Yar canımın parçası
Dokunamazken tenine elim kırılır başkasına değersem
Tövbe getirir taparım kıblem diye
Avuçlarıma sakladığım kokunu çekerim ciğerlerime
Seni anlatamam yaşamak lazım diyorum
Artık bunlara alıştım
Alıştım da ya gecelerimi çalmana ne diyeyim


Uykular konuk olmadı sen gideli
Kara kabuslar sardı dört yanımı
Zifiri karanlığımın kandili oldun
Karanfil kokunu getirdi rüzgarlar
Özlemlerin fırtına misali esiyor
Yaşamadın nereden bileceksin ki
bende dudak izi kalan bardağının
hala baş köşemde olduğunu

Velhasılı kelam nerde kalmıştık sevgili
Parmak uçlarımdaki sızın damı
Gözlerimin gelen geçeni sen sanıp yanılmasına mı
Utanmasam çocuklar gibi resmini elime alıp
Senin özlemini haykırmak istiyorum
Parçalarcasına yüreğimi sevgine esir ettiğimi
Nereden bileceksin
Onca uzaklarda iken ne yaşadığımı
Nereden bileceksin
AYSER BEKTAŞ