Ben Gülizar muhtarın has gelini,
Bıktım gayrı ben bu köyde duramam…
Kurban olam uzat bize elini,
Tezek için onu bunu karamam…

Öğretmenim kızım derdin Gülona,
Köyde hayat döndü sönük balona…
Muhtar emmi koltuk almaz salona,
Konuk için minder kilim seremem…

Buğday ektik çıkmaz gübre parası,
Gitti elden bizim köyün merası…
Sağ ayağın dokuz yıllık yarası,
Kabuk tuttu lokum hamur saramam…

Küstü bize akmaz köyün çeşmesi,
Kuş gribi yıktı geçti kümesi…
Sütü kesti sarı inek memesi,
Yoğurt için ben bağrıma vuramam…

Kazancımız tümden gitti mazota,
Hayvanların çoğu düştü mezata…
İşler kaldı kır merkeple boz ata,
Yazık bana tarla bahçe süremem…

Kezban göçtü işler kaldı başıma,
Hiç gülmeden geldim ben bu yaşıma…
Senin okul şimdi oldu taşıma,
Çoluk çocuk peşi sıra varamam…

Şehre gitti köyün üçte ikisi,
Ev araba almış köyün tilkisi…
Benim sanki bu köyün tek zekisi,
Büyük küçük artık hayal kuramam…

Yıktı beni cahil baba inadı,
Okutmadı söndü gönlün muradı…
On beşinde bana koca aradı,
Göçük umut hesap bile soramam…

Artık köyün ne tadı var ne tuzu,
İlden gelir kavun ile karpuzu,
Yaptırdığın bahçedeki havuzu,
Enik kapmış sevdana su veremem…

Duy Cantekin hayat takmış çengele,
Bıktım işten başım döndü pergele,
Zengin olmuş duydum birçok hergele,
Viran bağda tas gülleri deremem…