yoruldum hayat
yoruldum
yeter artık gelme üstüme,
sıralanmış vefasızlar peş peşe
yüreğimden düşen düşene
aslında unuttuğum kimseler yok silinip giden değerler var sadece
bu kadar ihanet
bu kadar namertliğe gücüm yetemiyor artık
itiraf ediyorum hayat
ya anlat bana kendini.ya da her defasında takma çelmeni
sana söylüyorum...
hayat.!
yalansan eğer, tuzaksan eğer, geçip gidiyorsan eğer aldıkların yetmedi mi
yeter artık ne olur hayat yeter artık gelme üstüme...

ey hayat
aşkı anlat diyorsan bana
ne sen sor, ne de ben anlatayım.
her aşk yarımdır aslın da
ilk yanılan ben değildim
sonuncuda olmam hani
herkesin bir derdi var,her derdin bir sancısı
yol verdim artık yüreğimden gitmek isteyenlere
sevda celladı olmuş bir toplumun
aldıklarına yetemiyorum artık
ne olursun hayat yeter artık acılarını kusma üstüme

buz tutmuşsa hayat, güzü de aynıdır baharı da
yüreğimizin şafaklarına vuran güneş
er geç bir gün hesap sorar elbet
satır aralarına sığdırdığımız garipliğimizin
yağmalanan hayatın orta yerinden kırılan hecelerin
virgül ve noktanın olmadığı satırların
ve ellerinizden kayıp giden sevgi tabutunu
hırsla deşilmiş topraklara saldığımız gün
hayatın alacağı bir şey kalmadığında
tek istediğim hayat
topraktaki kimsesizliğime dokunma hayat
dokunma yeter...
Ömer Hançeri Ekinci