"Bu şiirin bir hikayesi yok
Belki bu yüzden mutlu bitmedi..."

Ne zaman seni düşünsem
İçimde bir sızı
Harıma karışıyor günahlarım
Kırlangıçlar göç ediyor yurtlarından
Ve benim gibi gece sessizliğe bürünüyor
Mekansız kalıyor yıldızlar
Mekansız kalıyor güller
Ben mekansız...


Ne zaman seni düşünsem
Parmak uçlarımda dil yaraların
Ateş düştüğün içimi yakar
Yakama yapışır belli belirsiz bir kaç hayal
Hayal aynasında belirgin yüzün
Yüzün geleceğin penceresi
Penceremde kırık kanatlı avazlarım
Avazlarım sessiz çığlıklar eşliğinde bir hengame
Hengameler yüreğimin diğer yüzü
Yüzsüzüm...



Ne zaman seni düşünsem
Bir abdal dicleye salar selamlarını
Selası verilir gök kubbe de bir figan
Figana düşer su
Su içimi yakar
Yakar gülüşlerin kapı eşiğinden girerken içeri...


Ne zaman seni düşünsem deliye döner kalemim
Kendimden çok sen olurum gecenin entarisinde
Sonra, faili meçhul olur sevmelerim
Seni kendimden de çok severim
Sen bilmesende...