Kendinden ayrılmış bütün parçaları toplarcasına
Bir masal atının üzerindeki mutluluk yolcusu
Seni sen yapan bakışlarının yelesindeki tutunuş
İsimsiz bütün çiçeklerin özündeki gizli nefes
Ben seni sevdikçe;
Sen dosta düşmana karşı hayata bakışım oluyorsun

Ben seni sevdikçe;
İçimden akıp gidiyor nehirler, ırmaklar, denizler
Portakal bahçelerinde Akdeniz gibi kokuyorum
Bütün yaşanmışlıkları en baştan bölüşüyorum seninle
Ufkumda yemyeşil bir sonsuzluk oluyor yaşamak
Hangi şarkıyı dinlesem sen geliyorsun aklıma
Sen oluyorsun gülüm yüreğimdeki o asil ihtişam

Ben seni sevdikçe;
Çiçekler içinde bir arı oluyorum peteğini arayan
Seni sevdikçe ben, hüzünle sevişiyor hızla akan zaman
Gövdemin bütün yapraklarını dolaşıyor aşk denen ihtişam
Kanat açıyorum bilinmeyen maviliklere seni düşündükçe
Sen yetim bir çocuğu emziriyorsun yüreğimi avuçlayarak
Gönlümün dal uçlarını öperek yurduma baharları getiriyorsun

Ben seni sevdikçe;
Hayalle gerçek kol kola yürüyor bilinmez bir meçhule
O kendi içine devrilmiş geceleri değiştiriyorsun sevinle
Gürül gürül akan anların içinden gelip geçiyoruz seninle
Ben seni sevdikçe, bir kuş oluyor yüreğimdeki gümbürtü
Bütün tozlanmış kitaplıklar üzerime devriliyor gülüm
Her sayfayı sen varsın diye sabırla ve aşkla karıştırıyorum

Ben seni sevdikçe gülüm,
Demiri eritiyor sabrım, ellerimde mayıs çiçekleri oluyor an
Ölümler ülkesinde içten içe yanan, fitilsiz bir kandil oluyoruz
Aşkın kutsal kalemi oluyor, sarıldıkça mutluluğa dönüşüyoruz
Maviyle sevişiyor gökyüzü, yeşil ırmaklarda sevdayı doğuruyoruz
Bu gözyaşı imparatorluğunun üzeri çizilmiş mağrur mevsimlerinde
Seninle mutluluğun resmini çiziyor, sonsuz aşklara yelken açıyoruz

Selahattin YETGİN