Senden kalan bir sıkıntı var içimde
damla damla düşerken gözlerimde
uslanmaz bu sevdanın heyecanı yüreğimde
taşıdığım bu kalbin kırık dökük haliyle
soluyorum bir hazan yaprağı gibi
yavaş yavaş sessizce..


Senden kalan bir sıkıntı var içimde
yağmur damlaları düşerken gözlerimde
yine sensizliği giyiniyorum bedenime
sen yerine acıları sarıyorum yaralı yorgun yüreğime
gözlerim ağlıyor
ben üşüyorum..


Senden kalan bir sıkıntı var içimde
yüreğim bir başka çarpıyor bu günlerde
çırpınıp durdukça seni büyütüyorum gözlerimde
gurbetime düşen kar soğuğu gibi hapsettim seni çok derinlere
düşlerin bittiği yerde
yalnızlık sarıyor tüm bedenimi
hasretin çatlayan toprak gibi ıslanırken yüreğimde
sevdan toprak kokar gurbetimde...


Senden kalan bir sıkıntı var içimde
bir mum gibi yanan
yalan oldum yalan
hayallerde sevdim seni oldum talan
canım da can alan
sen deyilmisin
beni ölümlere salan .


Senden kalan bir sıkıntı var içimde
ağlayan gözyaşı sızlayan yürek bende
yanmasın bu sevdanın ateşi tende
istemem külü kalmasın sende
bu aşkın çekilmez acısı kimde ?
bendemi
yoksa sendemi ...


Senden kalan bir sıkıntı var içimde
gözlerimde yaş kalbimde sızı
alnıma yazılmış bu kara yazı
hani ya kapanacaktı yaralarımın izi
çekilmez oldu gurbetimde bu acı
istersen mezarımı çok derin kazı
derinlere indir beni
bir daha rahatsız etmem seni...











Yorum_Ahmet_ormanci
ŞiiR_YARALI_34/Avusturya