Kuyruk acısını unutmayıp da,
İşgalci olana gül vermedik biz.
Yalnız Fransız’ı düşman sayıp da,
Ermeni’yi tutup bel vermedik biz.

İngiliz en önde akıl hocası,
Peşine takılmış hain nicesi,
İnsanlık yoksunu şeref cücesi,
Cürmü kadar yaktı kül vermedik biz.

Kilikya hayali sarmış düşmanı,
O yüzden kudurmuş yokmuş imanı,
Müsait demişler Mersin limanı,
Çıkarma gününde sal vermedik biz.

Safı değiştirmiş gizli kefere,
Karargâh kurmuşlar onca nefere,
Boş yere çıkmışlar büyük sefere,
Alata’dan öte yol vermedik biz.

Çakal sürüsüne kucak açana,
Etrafa kendince korku saçana,
Kara kalpaklıdan ürküp kaçana,
Merhamet edip de yal vermedik biz.

Mustafa Kemal’in Aslan yaveri,
Mara’dan getirdi Kuvva haberi,
Değişti yörüğün bahtı kaderi,
Değil memleketi çul vermedik biz.

Bütün müfrezeler gelip yerleşti,
Vatan sevdalılar tek tek birleşti,
Toroslarda Türk’ün sesi gürleşti,
Çok şükür millete zül vermedik biz.

Kaçarak gidince haçlı ordusu,
Bitti esaretin zulüm korkusu,
3 Ocak’ta çaldı zafer borusu,
Şehit düşsek bile il vermedik biz.