Hep unuttum der insan kendi kendine,
Teselliden başka bir şey değilmiş
Kendi kendine söylediği sözler
Bitti işte,kurtuldum,hayır düşünmüyorum artık gibi,gibi söylemler
Nefret ediyor demek,
Külliyen yalan

Oysa tüm çağların vebasıdır aşk,unutulan
Tedavisi olmayan tek hastalık
Hiç hesapta olmayan bir anda çıkıverir karşına
Ummadığın anda tetikler bir şey,bir an
Muhallebicideki,bir kızın arsız kahkahaları
Bir adamın sert bakışı
Bir çiftin el ele tutuşu
Ruhtımda beklerken ılık rüzgarın yüzünü okşayan meltem kokan yeli

İşte o an
Akar zihninde kalın surlarla izole ettiğin anılar
Ve kalbine doğru usul,usul çağlar
Gönül şelalelesinin zirvesine vardığında
Isırır bütün kırcal damarlarını sinsi,sinsi
Yavaş,yavaş
seni acıların orta yerine mıhlar
İnce,ince kıyar,doğrar parçalanırsın

Ondan sonra kapanırsın yüzü çarşaflı bütün karanlıklara
Dünyadaki bütün savaşları gönül çoğrafyanda
His edersin,
Dövülürsün içten içe,top yemiş gibi
Ezilirsin aynalara baktığında süretine
Üzerinden tank geçmiş gibi
Alınırsın kendi,kendine
Darılırsın bütün zamana
Mevsimleri hep kış bilirsin
Zaman’ı hep gece
Uyursun uyanmak istemezsin
Uyanırsın uyumaya korkarsın

Biliyorsun uyuduğunda kıymetler kopacak rüyalarında
Biliyorsun uyuduğunda
Karabasanlar gırtlaklar seni,sürekli
Çıldırır aklından olursun
Sonra
Meczup olur aklın divane ve deli
Senden alıp alemlere salar seni
Düşlerini Kerem eyler
Fikirlerini Mecnun
Yanarsın yandığını his etmezsin
Lakin yandığınıda bileceksin
Ararsın bulamasın
Aramaktanda asla vaz geçemeyeceksin

M.kılıçel