Sözlerin vardı verilmiş
Zamanın derinliklerinde
Mazinin nisyan bölümünde
Yaşam ortak bir serüven olacaktı
Yıkılırsam kaldıracaktın
Mecalsiz kaldığımda elim
Konuşamadığımda dilim olacaktın
Üşüdüğümde ısınacaktım
Bakışlarının sıcaklığında
Heyecanım göğe vuracaktı
Yörüngemde dolaştığında
Yoldaşım olacaktın
Uzun yollara çıktığımda
Tutunacak dalım olacaktın
Kasırgalar sürüklediğinde
Kır çiçeğim olacaktın
Bahar geldiğinde
Gölgem olacaktın
Yaz güneşi kavururken
Yemyeşil kalacaktın
Sonbahar sararırken
Beraber nazar eyleyecektik
Kar elpik elpik yağarken


Sözlerin vardı yeminli
Günbegün artacaktı
Arkası yarınları dinler gibi
Dilden dile tevatür olan
Leyla vü Mecnun gibi
Bir Efsane olacaktı
Hikayemizin eşsiz demleri
Hasret olsada sık sık
Vuslatta olacaktı
Ağaç kovuğunda da olsa
Yaşayacaktı sevdamız
Gonca olup açacaktı
Her Güneşin doğuşunda
Kanatlanıp uçacaktı
Gök mavisi ufuklarda
Gökkuşağı oluşacaktı
Gözyaşımız yağmurla yarışşsada
Ömürboyu barışık olacaktık
Dünya alem vuruşşsada
Bir fincan kahvenin hatırı
Aşkın ömrüyle kıyaslanmazdı
Onun tadı Mahşere kadar
Damaklarda kalmalıydı


Sözlerin vardı dokunaklı
Takvimlerde yazılı kalan
Bakışların vardı alımlı
Tam onikiden vuran
Çokca nazların vardı
Belkilerde yumşayan
Bazende havaların vardı
Dil dökmeleri umursamayan
Oynuyordun kurnazca
Erişilmez peri kızını
Dokunuyordun bam tellerime
Derinden ince ince
Ambargo koydun düşlerime
Gündüzler tükenince
Yürek yangını sönmedi
Karşılık gelmeyince
Gönül başka dala konmadı
Senden başkasına yanmadı
Sonunda ben Mecnun oldum
Mevlaya vasıl olma yolunda
Hu hu diye diye kapısına dayandım
Aşkın asıl sahibine sığındım.
Sense Leyla olamadın
Arafda öylece kalakaldın.

Turan UYSAL
1 Aralık 2015
Miesbach