Galiba hiç beslenmedik biz yaşarken
bembeyaz olduk ama temizlenemedik

aynada onun buğusuna çarpıyor görmek
o yüzden bir kesik yaratmalıyım göz bebeklerimde..

hiç mühim değil
çoktan vazgeçtim ben ışıktan.


yüreğim kırılıcaksa kırılır

bir nokta gerek bütün bitimlere
nede olsa sonsuza dek değil yaşamak...

kalemi saplamak gibi acındırışa
aklımda konuşan şey susamak

bir ikindi çöküşünde
büyüdükçe büyüyen
sustuğumda ağzımın kenaralarından sızar dışarı acı...

çürük bir ruj rengi gibi gülümser tadı
sizin izlediklerinize batar
baktığımda sorarsınız
neye benzediğimi
bir bulut olduğumu görürsünüz
ve yağacağımı ıpıslak...

örümcekler besliyorum içimde
üst üste yığınlarca..

Bir rüya gördüm
gecenin sessiz harflerinde

Hiç bıkmayacak anılarla kaplıyım

Bir konuşsam tutulacak ay
bedenimin yerinde bir çığlık

acı taşmış içeriden
babacığım
senin yaştaşın onca ağırkla
meşgulum


ikimizi aynı hissettiren o kaygı
geleceğin ıpıslak titrekliğiyle
elimize alıp baktığımız
ve korktuğumuz defalarca...
ve yalnızlık sızlar
sızar bir yerlere gene
içimden akanlar
ve boyar
rengim kırmızı

kanım kadar kırmızı
ve onun kadar yoğun bir pıhtı
gözlerim,
birdenbire görüp çekilir kabuğuna
o dehşetli çukurlardan.
ve içine düşen mağlup
yakar bir ağıt ..

saklıdır bir yerde
ve bulunmak
aradıklarının arasından yitmiş
bir tünelde
tünemiş karga
siyahça
benek benek ışık

azar azar mutluluk ...

yetinmek zorunda olan
koca bir bebektir ruhum
belirlemek
yoktur
ölmüştür netice

ve kalbimin çevresinden büyüktür ,
beni yutup yokeden öfke.
hep kızgındır koru
ve yoktur maşası
tutup yakar ellerini
yanar güzelliğim
kül dolu genzim

geçmişin ve geleceğin yanıklarından
büsbütün körleştim
bir demir yığınının gölgesinde
kesilerek birşeylerden
arttırılarak mesaim ,


bu yaşlı acılarca.Sen yitirilmiş aklım, hafızam...