ne zaman ?
doğan güneş
iliklerimize kadar ısıtacak
hayat ne zaman ?
herkese aynı mesafede olacak
kahpe kurşunlar ne zaman ?
ölüm kusmayacak
dostum ne zaman ?
kucak dolusu selam yollayacak
sevda türküleri ne zaman ?
yeniden hayat bulacak
yoksul ağıtlar ne zaman ?
yerini tebessüme bırakacak
bebeler ne zaman ?
uçurtmalar uçuracak
analar ne zaman?
ağlamayaçak
uyanıyorum
hıçkıra hıçkıra ağlayarak
bağırıyorum
duyan yok sesimi
kimse yokmu diye bakıyorum
mahşeri kalabalıklarda
kayboluyorum
ağustosta üşüyor
zemheride terliyorum
nefesim kesiliyor
dilim tutuluyor
artık içimden
yüzlerine karşı haykırıyorum
ne zaman ?
diye
uğultudan anlaşılmıyor
her kafadan bir ses
aynı şeyi söylüyor herkes
yaşamıyoruz
sadece nefes alıyoruz nefes
cazibesini kaybetmiş
kelimelere sığınıyorum
hep aynı hikaye
kimse dinlemiyor
derin sessizlikler çıldırtıyor
zincirlere bağlıyorlar
vicdanı kaybolmuş yürekleri
gözümüzün içine, içine
sokuyorlar öldürdükleri
bedenleri
boy boy afişliyorlar
vizyondaki son filmleri
senaryo hep aynı
değişmiyor dedikleri
seyirci muhteşem
uzun kuyruklar gişe önlerinde
ölüm rekorları
kana doymayan senarist
rol çalan
yardımcı emperyalist
hayatından bezen bir makinist
kendi ölümünü seyreden
VE
ÖLEN
SADECE BİZ
MAMAŞLI