Bizler ki elifin özünde can bulduk
Yaprak misali dökülür olduk
Umut her yerde...
Olmadığında dahi ufacık kırıntısı bile kafi

Hemen şuracıkta masmavi denizin ortasında
Sen varsın beyazlara bürünmüş bir şekilde
Vapur sesleri hala çınlıyor kulaklarımda
Tıpkı martılar gibi...

Kah ağlıyorum kendi kendime
Kah bir su misali
Akıp gidesim var buralardan
Durmaksızın,öylece akıp gitmek

Elif,elif diye boşuna dememiş şair
Neysiz elif,elifsiz ney olmaz...
Tıpkı sensiz ben,bensiz sen olmadığı gibi
Ney ben..Gahım sen...

Çay...ahhh ahhh...yok mu o çay
Sımsıcacık...
Herbirşeyim olmasada,o çayın sıcaklığı kafi be ahu gözlüm
Hele o sğukta,o ıslak bankta daha da sıcacık olurdu o çay...

Hani şu tebesümkar bakışların yok mu?
Sebepsiz yere güneş gibi doğuyordu içime
Aydınlanırdı taa sol yanım her seferinde
Artardı o ritim...

Sevda için şiir yazarken
Şairlik sıfatına büründüğünde ki artan kalp ritmi ile
Hİçbirşey kıyaslanamaz
Sen bile....