Ne güzel bir bahardı.
Mevsim çiçeklerinin yelpaze gibi açıldığı,
Kuşların cıvıl cıvıl mutluluğa erdiği,
İnsanın bir kelebek gibi kanatlandığı bir bahardı.
Sahilde esen meltem,
Ve bu meltemle dolaşan
Bir gencin yaşadığı dramın zamanıydı o bahar.
İşte o meltemdi ki
adı mühim olmayan bir kızın
Yaktığı delikanlının aşıklık sendromuna kapıldığı,
Yapay enlemlerden
kutupların dik yamaçlarına kadar uzanan,
bir ümit tutsağıydı.
İşte o tutsak benim dostum
Ben…
Benim işte bahara uyupta aşık olan
Benim zamansızca baharın güzelliklerine vurulan
Susmamı isteme benden…
Güneş sıcaklığının,insanı denize çektiği
Randevu alan hoşnutsuzluk ünitelerinin
Bir hiç uğruna birbirlerini ektiği bir bahar günü.
Yanımda arkadaşlar,
Elimde günün anlam ve önemini belirten
Kalem ve kağıdım
Ve bir de senin hayalin…
Arzular bir yana
eğlenmek bir yana…
Seni yazıyorum amansızca
Beyaz kağıtlara..
Denizin bereketlerinden yararlanmaksa
İkinci planda.
Suya her dalışımda sağı solu seyretmem
sana bakmam,seni aramam…
Beethoven’in senfoni orkestrasından aşağı kalır değilim.
Bilir misin ?
Sana ulaşamadığım yerdeyim…