Sarılırım hayatın buz gibi yanlarına
Gökyüzünü kaplamış bir alev topu
Gece körü gözlerim duman duman
Saman yolunda uçuşan kelebekler kaybolmuş
Mutluluğum gölgelenmiş
Parçalanmış yüreğim
Üşüyen dizlerimde derman kalmamış
Nedir bu tufan
Koşturmaca tabiat
Talan edilmiş emekler
Gül bahçeleri solmuş artık
Bülbülün kanadı kanıyor yaralı
Göz açtırmıyor sis duman
Nereye kadar beklersin
Kış kapıda
Nerede bir umut kapısı görsem
Sarılırım hayatın buz yanlarına

Yüreğimden vurur sızılarım
Yalnız kalan ruhuma
Şimdi adres gösteriyor sonsuz uykulara rüzgar
Bir rastlantı gibi yaşamak
Darmadağın umutlar sulara sarılan çocuklar
Nerede bir umut kapısı görsem
Sarılırım hayatın buz gibi yanlarına

Bir ateşin etrafında toplanan insanlar
Gülüşleri sıcak içlerinde yangın
Topladığı ekmeği gönülden paylaşabilen
Terk edilmiş çeresiz ama mutlu
Gecerlerin ayazı vurur yüzlerine
Köprü ayağı soğuktur
Başka çareleri yok aç
Kimsesizlik perişan duvarlar
Değişmeyen mevsimlerde
Hep aynı filimi görürüz hayatın

Gözlerin görmeyen tarafına rağbet
Bizim içimizde üzüntü olur
Ölüm bir kurtuluştur çoğu kez onlara
Her tarafı yine toz duman sarmış

Neden bilmiyorum
İçimde saklı umutlarım
Yakıcı ve sinsi geliyor soğuklar
Yetimler açıkta kalmış
Kimin umurunda
Suskun duvarlar çatlıyor artık çukurlar
Henüz kışa girmeden
Karanlıklara giren düşler bile üşüdü
Kulakları çınlıyor kuşların
Saatler durmuş artık
Kadere kalmış keder olmasın
Nerede bir umut kapısı görsem
Sarılırım hayatın buz gibi yanlarına

Behçet Bük 1166/13.12.2015