çalmadan geçemedim gözlerime bu şiiri
ne olur biraz sussana kalbim
her derin iç çekişte yutkunuyorum hicranımı
hep derin ve hep kırılgan bir kız çocuğuna öykünmekteyim
vakit asla tamam olmayacakken
ve yakınken gideceğim
yabancı ve çok ütopik bilinmezlere
nerden çıktı bu inilti

yaşıyorsam biliyorumdur elbet
yamalı bir pijama ölür önce
ve eylülün alnına yapışan kıvırcık saçları
ve sen kimliksiz her kız çocuğunun acısını
ilk önce hisseden kalbim sen
öleceksin en önce

kalbim ağlamıyorum inan
çocukları sevsem
gözlerim düşecek göklerden biliyorum
ve bilmek kanatıyor her bir şeyi
keşke bu belalı ömür erken bitse
ve yansa saçlarım kalbim gibi
çaresizlik zaman kadar ağır
ve sahi zaman dediğim nedir ki

bak fısıldıyor kambur bir tanrı
müstahak diyor sana müstahak diyor da
başka susuyor hep
susmak bitirir her şeyi..

sen de sussana
ne olur benliğim çok yaradır kalbim
hicaz çölünde kuşlar nasıl hicret ederse
öyle göçeceğim işte
ve terk etmek saklayacak bir yanında tüm gizleri..

vakit tamama çok yakın yalvarıyorum sana
kalbim sus artık
zaman anlatılır belki
ama çaresizlik nasıl anlatılsın
ve belli edilemez bazı illetler anlsana

vakit tamamsa gidilmelidir
ve her ayrılıkta
saçlarım dökülsün kar gibi tamam
ya da yansın her yerim nesimi gibi
ama üşümesin hiçbir kız çocuğunun hayalleri

zaman dediğin nedir ki
bir kus geçer elbet kalbim
ahirete inanmalısın şimdi

orda görüşmek üzere
orda görüşmek üzere

ne olur iki satır sussana kalbim!
La havle ve la kuvvete illa billahi...