üşürken gecenin şu ayaz kollarında
gel deseydim sana örtermiydin üstümü
uyurken gönlüm aşkın bu, boş sokaklarında
yan deseydim sana loş lambalarında
ermeden mahşerin o güçlü mısralarına
kazınmadan adım şu ahiret kapılarına
bu son nefeslik sigaramın son dumanında
koş deseydim sana, var deseydim bana
yaz deseydim adını, gönül satırlarıma
umuda yaslanıp, gelirmiydin gizlice
ansızın bir sabah, doğarmıydın içime

…

oysa bir fincan kahveydi özlediğim
inanırmısın dokunamamıştım hiç
üşürken serinliğinde, düşünürken seni
bir yudum olsun ısıtılmadı ocağımda
özlüyorum be canım, yoksun ki yanımda
bak deseydim, bakarmıydın fallarıma

…

hani bir çağrı beklersin bir yerden
hani bir not ararsın ya ceplerinde
bir telefondan seslenir kendisi
buğulu bir pencereye yazılır ya ismi
konuş deseydim şimdi, gel deseydim sana
bir alo dermiydin kollarıma.

…

ısıttıkça ellerimi üşüyorum
kurdukça düşlerini kırılmıyor buzlar
bir ömür düşlüyorum, sensiz
adı cehennem gibi sıcaktan
yolu sen gibi uzaktan bir mahşer
vuruldukça sahile, zincirleniyor
yoruldukça hayat, kulaç kulaç
bir liman olsaydım isli
bir gemi yanaşır mıydı şimdi.

…

her gece rüyamda kuğulu bir göl
uzanmışım boylu boyunca toprağına
sol yanımda yapayalnız seninle
girmişiz sırılsıklam aşk çadırına
sert kayalar, dağlar şahittir ki
her gece ısrarla kal demiştim sana
bir duya bilseydin keşke kalbimi
o içimden geçen gözlerin vardı hani
gidebilir miydi bir daha..

…

KUĞULU GÖL – Mawish Şiirleri – Mert Zafer Cansever