Fısıltılar geliyor kulağıma bahçemden
Dün akşamdan beri açık kalmış penceremden
Bir ses kırılgan naif unuttun aşkım diyor
Acılı bir feryat yükselirken hançeremden

Ben de unuttum artık sensiz mutlu olmayı
Sanırım ağlıyordu bu muydu senin aşkın
Hava bulut buluttu yağmur da yağıyordu
Oysa yaşam vadediyor Bodrum sabahları

Uykudan uyanınca ilk işim yazmak oldu
Onu ve ona olan bu imkansız aşkımı
Açık pencerelerimden oksijen doluyordu
Sanırım ağlıyordu bu mu aşkın diyordu

Daha dolmadı canım aşkımızın vadesi
Bir sürprizim var sana bu yılbaşı gecesi
Kısa aralıklarla hafiften gelen sesi
Piyanoyla çalınan eski bir şarkı gibi

Bir yandan bir gül gibi yavaş yavaş açmakta
Koca bir gün geçti de şimdi akşam olmakta
Hayat kollarıyla sarıyor ahtapot gibi
Sorsam derdi nedir denizle bu Martı’ların

Çığrışıp duruyorlar alçaklardan uçarken
Sırtımı dönüp güzelliklere bedbin lakayt
Avare sensin benim mavi Martı’ım diyorum
Balıklar bir de martı’lar fikrimi çeliyor

Bu bulutlu sisli gün akşama inceliyor
Bak şimdi yağmur sesi adını heceliyor
Sanırım ağlıyordu inanmadı sözüme
Sanırım ağlıyordu

Yüksel Nimet Apel