dağları tokatlarken rüzgar
bırakın üstümden uçsun kuşlar









içimde bir açı büyüyor sevgiden yana
heceler dar açı oluyor kelimeler geniş
bir paragrafta açıklaması olmayana iki nokta oluyorum
umuda uzanıyor ellerim
yeni bir türküye nota oluyorum
sonra ülkem geliyor aklıma
mutluyum mutlusun mutlular fiilini çekimlerken
bir ayraç açılıyor önüme
üniter bir yapıda ağlıyorum
her soru işareti içimde bir yalnızlık rüzgarı estiriyor
her ünlem bir çığlık
içimde yırtılıyor bir gök kuşağı





dağları bir mermi gibi taşırken sırtımda
bir yağmur telaşına düşüyor gözlerim
şemsiyesizlikle tanışıyorum
kendi yüreğini yakan bir güvercin gibi ıslanıyor düşlerim
başımı yaslıyorum öksüzlerin göksüne
şimdi sen durumdan vazife çıkararak
kim bilir kaç vukuat zimmetlersin üstüme





kuşlar havalandı nasıl olsa
gökyüzünde bir morluk
avuçlarımda iki telli bir meltem
sokaktaki bir afişte ışıldıyor düşlerim
her gece bir mahmurluk
her rüzgar bir özgürlük taşır usta
ufkun kırmızı çizgisine
bakmak özgürlükse
bulutsuz bir geceye yaslanıp bakıyorum gökyüzüne
















9.12.2015 /Antalya
Sıtkı Özkaya